Trip 12 Juli

*hier een kort lijstje met wat met bloed, zweet en tranen verkregen praktisch advies:

• Corona wetgeving is niet in ieder land hetzelfde, maar het zou zomaar kunnen blijken dat niet een land het moeilijkste blijkt maar het sportcentrum, houd hiervoor de lijntjes naar het bestuur kort

• auto’s heb je nooit teveel als onduidelijk is met hoeveel man je in een auto mag, maar vertel mensen ook van tevoren dat je later misschien auto’s toch niet nodig hebt -

• als Okawanen lang niet hebben gevaren en je zet een open trip in de okawa app bereid je dan voor op een explosie van je Whatsapp inbox

• één auto met Okawanen kan binnen een kwartier inladen bij de loods, maar reken wel extra tijd voor boten op daken leggen en de trailer afbinden

Met deze tips in het achterhoofd blijkt het organiseren van een okawa trip dan achteraf gezien amper veranderd

Deze specifieke trip ging naar twee locaties omdat dit makkelijker corona proof te doen is en omdat Okawanen zoals altijd vrij duidelijke meningen hebben over hun favoriete vaarwater

Helaas kan ik me niet in tweeën splitsen en zijn er op Holibu geen zwemmers geweest die zichzelf hebben opgeworpen om een stukje te schrijven dus zullen jullie het met een beschrijving van de erft moeten doen

Laat ik voor de erft beginnen met een belangrijk gerucht uit de lucht halen.

Ik ben niet gaan zwemmen.

Ik ben gezonken, meerdere keren...

En hiervoor leg ik de volledige schuld neer bij Roderik en Randor, waarom ik het stukje schrijf in plaats van zij weet ik ook niet en ik moet hier niet te lang over nadenken anders komt dit stukje nooit af

Wij troffen de erft aan zoals we hem al vaak gezien hebben: half volle parkeerplaats, net iets teveel fietsers en wandelaars en een redelijke variatie aan kayakkers

Maar er miste iets

Eenmaal op het water spitste zelfs onze kleine groep zich in tweeën en lieten wij Daniel en Roderik achter in de wals waarop Suzan, ik en Randor omhoog voeren naar de slalom baan

En daar realiseerde we ons wat er miste Arrogante slalommers in carbon boten

Niet alleen waren alle slalommers die er waren niet echt arrogant

Ze spraken ook nog eens allemaal Nederlands

En Suzan was de enige op de volledige baan in een carbon boot

Genietend van de rust en de ruimte hebben wij ons op zowel de slalom baan en in de wals erg goed vermaakt en hebben we het afvaren van de erft met een minimaal aantal incidenten overleeft

Mijn schouder had tot slot nog wel wat klachten over een krieker (geen idee hoe je dat in het Nederlands spelt) terug omhoog dragen

Maar dat mocht de pret op deze zeer geslaagde trip niet drukken