Zomerkamp 2010 Guisanne boskloof

20 juli Guissanne (aka de boskloof)

Vandaag is het opnieuw gelukt om bijna op tijd te vetrekken met de bus naar de instapplaats, waar we hadden afgesproken met Roy en Casper. De vertraging was gering en we waren net 5 minuten onderweg toen bleek dat iemand zijn lenzen vergeten was. Er zat weinig anders op dan terugkeren waardoor we uiteindelijk met een ruime vertraging op de instapplaats arriveerden. Roy en Casper waren desondanks weinig verbaasd over onze vertraging (red. we zijn tenslotte Slowkawa volgens Roy) en nadat de bus bij het eindpunt was geplaatst konden we het water op.

Na enkele passages stuitte we al snel op grote borden verboden door te varen. Hier zijn we dan ook maar uitgestapt om te bekijken waarvoor deze borden eigenlijk dienden. We troffen een keiige glijbaan aan van een meter of 6 hoog. De gedachte aan een zwempartij over deze glijbaan wekte bij de Okawanen genoeg angst op om een klein stukje om te lopen. Roy en Casper lieten zich door de aanblik echter niet weerhouden en voeren dan ook heldhaftig de glijbaan naar beneden.

De rest van de rivier bestond ook vandaag weer uit behoorlijk veel technische passages. De passages volgden vandaag echter wel direct achter elkaar zonder lange kalme stukken. De meeste van de passages kwam ik zelf erg goed vanaf. Ik had mijn eskimorol tot vlak voor het eind niet eens hoeven toepassen. Behalve een paar onhandige manoeuvres en gemiste keerwaters was er weinig aan de hand.

Een kwartier voor het uitstappunt ging het echter mis. De boot raakte om en ik maakte kennis met de onderwaterwereld van de Guissanne. Geen prettige omgeving vanwege de grote aantallen stenen. Verschillende tikken op mijn helm, peddel en een tegen mijn duim weerhielden mij ervan om me op een fatsoenlijke eskimorol te concentreren. Daarom volgde al snel een ruk aan mijn spatzeil. In de hierop volgende zwempartij stuitte ik ook nog op de nodige keien. Gelukkig had ik met hulp van Roy al snel de kant gevonden. Roy snelde verder de rivier af achter mijn boot aan.

Ik krabbelde hoger de kant op en zocht mijn weg tussen de struiken door stroomafwaarts, op zoek naar Roy en mijn boot. Stroomafwaarts op de rivier was echter niets meer te zien van Roy of mijn boot. Ik zocht mijn weg verder door de struiken, een stuk over de weg en langs een hek en daar trof ik dan toch Roy aan. Hij had mijn boot intussen al de kant op getrokken en was te voet met zijn eigen boot terug op weg naar de achterblijvers.

Ik nam vast plaats in mijn boot en enige tijd later passeerden Roy, Tom en Nyke weer via het water. Wat resteerde was nog een stukje met een pijnlijke duim tussen de keien door manoeuvreren voordat we de eerste groep bij het uitstappunt aantroffen. Omdat er nog animo was nog meer te varen werd besloten om nog even het baantje in Argentierre onveilig te maken. Zelf verkoos ik echter om mijn gekneusde duim rust te gunnen. Ik kon hierbij terugkijken op een zeer leerzame vaardag.

Anton