Donderdag avond zijn we vertrokken naar het koude Plattling voor een vet weekendje freestylen. De heenreis viel best mee. Ik mocht als DJ spelen en heb van alle muziek op Rene's Ipod een klein lijstje samengesteld. Op een of andere manier bleef Rene onvermoeid doorstuiteren, ook toen hij niet meer achter het stuur zat (of lag het aan de luxe vering in zijn voorstoelen?). Slapen kwam er dan ook niet echt van. Na 2u 's nachts kwamen we aan bij de rivier. Met het licht van de koplampen zag het er niet zo extreem uit, maar de volgende dag bleek dat mijn opmerking "Oooh, is dat alles!" toch een beetje misplaatst was. Ik heb heerlijk op de achterbank van Rene geslapen, en toen ik 's ochtends wakker werd en overeind ging zitten zag ik recht voor me door het raampje de golf en een mooie zonsopgang.  We hebben ontbijt gehaald en snel erna zaten we in de boot voor onze aller eerste sessie. Die liep niet geheel vlekkeloos, bij het naar beneden varen zat Ellen gelijk al vast in de wals, wat het probleem van de dag werd. Langzaam heeft Rene ons laten wennen aan het water en de kracht ervan, en al snel had ik door dat het een stuk krachtiger en wilder was dan dat het eruit zag. Ook ik heb een aantal keer in de wals gehangen met figuurlijk me handen in het haar hoe ik die wals weer uit moest komen. Rene heeft ons die eerste dag voornamelijk geleerd hoe eruit te komen en hoe te verplaatsen. Gelukkig heb ik bij mijn vorige, tevens eerste freestyle ervaring, het beginnersweekendje op de Erft, geleerd te spinnen waardoor ik gelukkig al om kon draaien om terug te gaan. Desalniettemin heb ik die eerste dag het water meerdere malen vanuit een andere kant bekeken. Het water was alleen zo koud, dat naar gevoel heel je hoofd in elkaar krimpt. 3 keer snel achter elkaar eskimoteren is toch ook echt wel de max met die kou. 's Avonds zijn we lekker naar het plaatselijke kroegje gegaan voor een heerlijk avondmaal. Echter toen mijn spaghetti alla panna voor me neus stond, kwam er een vlieg aan vlieg aan vliegen en landde zonder pardon op mijn spaghetti om ook eens mee te proeven. Even erna was de vlieg dood, op mijn pasta. Waar de vlieg nou aan overleden is weet ik niet, maar mijn maag was in ieder geval sterk genoeg om de pasta te overleven. Na een aantal drankjes zijn we weer naar de rivier terug gegaan en besloten om die nacht lekker nog daar te overnachten i.p.v. op de camping, zodat we niet met de spullen hoefden te slepen. Dag 2 werd voornamelijk het probleem om juist IN de wals te blijven om de voorgeschotelde opdrachten uit te voeren. Gelukkig mocht ik een neopreen mutsje van Ellen lenen wat super veel scheelde tegen de kou onderwater. Die dag heb ik perongeluk ook nog een redelijk goed uitgevoerde backloop gemaakt. Op de wals ging ik bijna om toen mijn achterpuntje gepakt werd en ik achterover spinde, en netjes recht terug op de wals kwam. Alleen de stroming had mijn neusklemmetje van mijn neus gespoeld en ik was wat flabbergasted van wat er gebeurd was. Ik zat dus niet op te letten, gleed terug de wals in en maakte nog een onbedoelde backloop. Gelukkig spoelde ik erna de wals uit, met een neus vol water. Als afsluiting van de 2e sessie wilde ik graag nog via de hele wals naar de overkant, om daar nog even na de training lekker verder te peddelen. Jammer genoeg zat ik in het midden vast en kwam geen centimeter meer vooruit. Polo kwam met zijn allerbeste bedoeling eraan gevaren om mij maar even een duwtje te geven maar helaas was dit duwtje de verkeerde kant op waardoor ik direct uit de wals spoelde. 's Avonds zijn we weer terug naar het kroegje gegaan om op te warmen en een drankje te doen. De beelden van de training zijn bekeken en geëvalueerd, maar ik was zo moe dat ik met Ellen eerder terug ben gegaan om te gaan slapen. Echter volgde de rest snel en hebben nog om het kampvuur gezeten, maar ik lag toen al lekker in dromenland. De 3e nacht zijn we dus ook nog langs de rivier gebleven. Die warme douche op de camping miste ik op zich wel, maar zodra ik droge kleding aan had warmde je al snel weer op dat die douche eigenlijk niet eens nodig was. Zondagochtend hebben we geleerd dat je een vuilniszak met brood niet buiten moet laten staan, deze was aangevreten door ratjes of muizen. Gelukkig (helaas?) was er door een communicatiefout dubbel ingekocht, waardoor er alsnog meer dan genoeg brood voor iedereen was. 's Ochtends hebben we nog gevaren, daarna snel omgekleed om op te warmen en broodje met knacks gegeten. Toen kwam die laatste zure drempel om nogmaals je in je koude natte kanokleding te hijsen voor de aller laatste sessie. Toch ben ik blij dat ik nog gegaan ben, het ging toch nog wel even lekker en heb uiteindelijk ook nog met bedoeling een kleine loop gemaakt. Daarna alle spulletjes ingepakt en opgeruimd en met een voldaan gevoel mee terug naar Eindhoven gereden. Alles wat ik in die 3 dagen geleerd heb kan ik meenemen voor volgende keren om zo steeds meer te kunnen en te weten. Kort samengevat was dit weekend dus: heel leerzaam, erg gaaf, super koud, maar zeer gezellig.

Karin

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Vroeg opgestaan en om iets over 10 ligt de eerste groep al in de wals. Wij kijken nog even toe en maken nog wat foto’s met onze behaaglijk warme winterjassen aan, naast het vuur staande, maar dan moeten wij ook onze natte zooi weer aantrekken.

Dag 1 ontzettend lopen zoeken naar de juiste positie op de wals, nu gaat het stukken soepeler. Als je eenmaal de juiste positie hebt gevonden wordt het maken van de tricks veel makkelijker. De loops lukken zoals ik het wil, cartwheels en splitwheels gaan aardig en de eerste inzet van phoenix monkey krijgt ook een semi-goedkeurende blik van Polo die op de kant staat te kijken (iets met schouder en koukleum).

Even snel nog een pauze tussendoor met knakworsten en warme chocomelk en daarna gaan we met de twee groepen gezamenlijk het water op voor de laatste keer. Ondanks dat iedereen moe is en het goed koud is worden er nog aardig wat interessante moves geshowd. Één voor één stappen we daarna langzaam uit en kleden ons om om terug te gaan rijden.

Conclusie na een weekend Plattling: top, vaker doen dit! De wals/golf is zowel voor beginners als gevorderden interessant en de bijkomende voordelen van het gedoogde wildkamperen en een flexibele waterstand (alles boven 200 cm) maken het ideaal om vaker terug te komen. De kou zorgde er nu wel voor dat je niet al te lang op het water kon blijven, dus volgende keer maar in het voorjaar gaan.

Kajakkers: Elise, Ellen, Karin, Irene, Harm, Paul, Bram, Bart, Polo, Tom en Rene

Waterstand: 210 tot iets onder 200 cm op de Isar.

Tom

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Rechtop - pizzadoos - wuppie. Rechtop - pizzadoos - wuppie. Rechtop - pizzadoos - wuppie. Met deze 3 woorden dreunend in mijn hoofd probeer ik datzelfde hoofd enigszins droog te houden op de wals/golf van Plattling. Waar slaat dat nou weer op???

Bram, Tom, Paul en ik waren een dagje later op Freestyleweekend. Wat erop neer kwam dat iedereen ons goed bang ging maken de eerste ochtend bij het ontbijt, met wilde verhalen over blijven plakken en zwempartijen en zo (en in tegenstelling tot de andere 3 was ik daar dus wel gevoelig voor...). De eerste sessie ging dan ook vrij waardeloos. Waar de rest al vol vertrouwen flatspins draaide, moest ik mijn best doen om niet te lopen stressen in het water. Onder de vakkundige leiding van René kwam het vertrouwen gelukkig na een ochtendje varen wel weer terug en was het tijd om iets te gaan leren. Ik besloot al snel dat mijn focus zou moeten liggen op het goed positioneren en controle hebben, aangezien dat er voor mij ook voor zou zorgen dat ik meer vertrouwen zou krijgen. En hoe doe je dat? Juist ja... Rechtop - pizzadoos - wuppie!

Rechtop in je boot zitten blijkt erg belangrijk te zijn. Zo verdeel je je gewicht goed in je boot, kan je gemakkelijk opkanten en je hebt de ruimte om iets met je peddel te doen. De pizzadoos slaat op de houding van je armen. Als je je ellebogen een beetje slap naar beneden laat hangen, gebeurt er helemaal niks als je probeert te sturen met je peddel. Het is dus belangrijk om je ellebogen omhoog te houden en de hoek van 90 graden goed erin te houden. Net alsof je 2 pizzadozen in je armen hebt dus. Het laatste belangrijke woord van dit weekend was wuppie. Ik had zogenaamd een wuppie op mijn voorpuntje zitten, en wuppies houden niet van water. Het was dus zaak om te zorgen dat mijn voorpuntje een beetje droog bleef, om zo de wuppie te vriend te houden. Dat betekent je voorpunt over golfjes heen zetten in plaats van je erdoor te laten trashen...

Er is maar één moment waarop je wel je voorpunt nat mag maken, namelijk als je een draaikolk tegen komt. Nadat iedereen 100 keer omgegaan was door de ontzettende draaikolken op de keerwaterlijn, besloot René dat het tijd was voor een potje stormchasers: elke draaikolk die we zagen moesten we achtervolgen en erin varen. Dan blijkt ineens dat die dingen best leuk zijn in plaats van irritant...

Na twee dagen Plattling was de perfecte controle er nog niet, maar wel heeeeeeeeeeeeel veel geleerd!! In het voorjaar hopelijk nog een keertje die kant op, want het is daar echt super: mooie golf/wals en lekker wildkamperen zonder gestoord te worden, ideaal!

Irene